Son as series outro xeito de lectura?

Case sen darnos conta, as series de televisión convertéronse nunha das maiores afeccións do amante da cultura, ao momento de substituír ou  suplantar, segundo algúns, á lectura. Pero, existen vasos comunicantes ou é un camiño sen retorno?

Se algo caracteriza ao programa teórico da novela –ese artefacto non oral que dá inicio coa escritura do Quixote–, é que a narración, o vivido dentro do texto, ha de ter a aparencia de estar a ser vivido en tempo real; o que o lector está a ler deberá ser percibido como un mundo autónomo, coas regras propias dos eventos que o texto nos estea propoñendo. A novela –ese case perfecto invento moderno– ha de desenvolverse, pois, como ocorren os acontecementos na “vida real”, sen anticipar nada, sen saber que nos vai a ocorrer ao virar esa esquina ou ao lanzar un tweet ao mundo. As teleseries contemporáneas –e dun modo espontáneo– cumpren case á perfección tales supostos da novela. Os mecanismos de exposición dos feitos, nas teleseries, son realmente postos #ante nós coma se fosen inventados en tempo real; mesmo ás veces sono; todos coñecemos exemplos de entregas que foron construíndo o seu argumento a medida que os telespectadores opinaban acerca de tal ou cal  subtrama. ... 

seguir lendo a Agustín Fernández Mallo en El cultural

«Hai algo que fai á teleserie algo totalmente distinto á novela e ao cinema:

é unha construción colectiva en tempo real.

Millóns de espectadores comparten

experiencias desa ‘novela audiovisual'»

Agora vos toca a vos, cantas series recoñecedes no panel? Cales son as vosas favoritas? Cubride o boletín coa vosa proposta e boa sorte, aínda que estedes inmersos na Olimpiada cultural, seguro que podedes participar neste outro concurso, tedes ata o 20 de febreiro.