"para todos aquellos que han conservado sus facultades infantiles de sorprenderse y de gozar, y que además encuentran sencillas las más sutiles maravillas"(es una pena que no todos conservemos las mismas facultades)
Cando tiña catorce anos caeu nas miñas mans un libro titulado “Estudio en escarlata” dun tal Arthur Conan Doyle. Cando o abrín vin que era unha aventura de Sherlock Holmes, do que vira algunha película. Cando rematei fun á biblioteca e atopei un libro que contiña as aventuras completas de Sherlock Holmes e que lin con avidez. Un persoaxe sólido e sen fisuras acompañado dun Dr. Watson que aínda resalta máis a personalidade do protagonista que ten unha capacidade de observación extraordinaria e unha mente prodixiosa. As súas aventuras son emocionantes, sorprendentes e o heroe sempre gaña.
Non me parezo en nada a Sherlock Holmes, ou eso creo, en todo caso son máis Dr. Watson, e non sei a magnitude da pegada que deixou en min, pero teño as súas aventuras en inglés, galego e castelán, de cando en vez leo algunha aventura ou algo sobre el e gústame ver as películas, series de animación, vídeoxogos que hai sobre o personaxe.
E neste tempo que se achegan a parte crucial do curso, pode ser unha boa forma de desconectar ler algunha aventura que nos leve a Londres, nunha noite de néboa e frío, a un pazo propiedade dunha nobre familia inglesa, ou a unha estación perdida na campiña.
Libros de Conan Doyle na Biblioteca.
Páxina oficial sobre Conan Doyle, wikipedia en inglés, outra páxina.
Páxina do Museo de Sherlock Holmes, wikipedia en inglés e outra páxina.
Durante os últimos cen anos acadáronse resultados espectaculares encol da tese que defende a nacionalidade galega como propia de Colón. Primeiro catalogáronse máis de 300 vocablos galegos empregados polo almirante nos seus escritos autobiográficos. Segundo reuniuse unha colección de 30 documentos orixinais, a través dos cales se demostra que os Colón pontevedreses establecidos nas parroquias de Moureira e Portosanto son o tronco e a raíz dos duques de Veragua (recoñecidos como descendentes do descubridor). Este libro de Alfonso Philippot é unha obra suxestiva e desbordante de documentación para o lector curioso. 
Tal día coma hoxe viu a luz un dos personaxes de cómic máis importantes da segunda metade do século XX, O Capitán Trueno. Victor Mora e Ambrós crearon unha tropa formada polo propio Capitán, Goliath e Crispín, e sen esquecerse da noiva, Sigrid, unha dama virtuosa e paciente, o que lle é moi necesario, xa que en moitos capítulos non ve ó seu amado e leva 52 anos de noiva, parella de feito?. Ademais aparecen outros personaxes como o Mago Morgano, diferentes cabaleiros e moitos amigos e inimigos. As aventuras estaban repartidas en dúas ou tres revistas, transcorrían por todo o mundo e sempre remataban ben. Outra particularidade era que por onde ían pasando atopaban xente boa e mala, pero os autores coidábanse de asociar un defecto a un pobo. Doutra banda, Sigrid, non é unha dama pasiva senón que é raiña do seu pobo e en moitos capítulos ten un papel activo, chegando a salvar a vida dos héroes e formando parte do grupo. Vamos, que xa eran politicamente correctos.
Este personaxe tivo moito éxito pero custoulle adaptarse ós novos tempos. Non obstante, e da man de seguidores fieis, recuperouse e séguense a editar libros, dedícanselle páxinas web e incluso vaise facer unha película, da que curiosamente o personaxe de Sigrid é o primeiro que ten actriz, Elsa Pataki.
No instituto, a incansable Begoña, preguntounos por libros que nos deixaron pegada, e pensando niso lembrei un que lin hai tempo e que me gustou moito. Trátase dun libro de contos de Manuel Rivas titulado, Que me queres amor? Hai momentos en que meterse a ler unha novela de centos de páxinas supón un compromiso demasiado forte e un libro de contos permite escoller o ritmo, reler o que nos gusta e incluso deixalo no medio para retomalo máis adiante. Eu, persoalmente lino de seguido a primeira vez e de cando en vez leo algún conto e sempre atopo algo novo. Invítovos a ler estas dezaseis narracións fermosas e cheas de sentimento. Para os que non o coñezades dicirvos que entre elas está “A lingua das bolboretas” que despois se transformou en película e que tamén temos no Esquío.
Outros libros de Manuel Rivas na biblioteca.
Páxina web oficial de Manuel Rivas.
Manuel Rivas na wikipedia galega.
Es un gran progreso con respecto a la Edad Media. Ahora queman mis libros pero entonces me hubieran quemado a mi.Tres cuartos de siglo después, los alemanes descubren con rubor que los nazis lograron, al menos en cierta medida, su objetivo. No acabaron con Freud, Bertolt Brecht o Heinrich Mann, pero si consiguieron hacer desaparecer la obra de numerosos autores contemporáneos menores.
Na sección Moléculas do suplemento Futuro desta semana do diario El Pais, se fala dunha investigación que pon en dúbida a existencia duns organismos chamados nanobacterias, ós que se fan responsables dalgunhas enfermidades e para os que incluso hai tratamentos. Confeso que nunca oín falar delas e se queredes saber máis recoméndovos ir ó xornal ou mellor utilizar un buscador para investigar. O que quero destacar é que esta investigación amosa como traballan os científicos. Non hai dogmas e todo se revisa. Se algo se pode probar e comprobar é certo e se acepta e senón, non. E cando algo se demostra que non é posible, se abandona e a outra cousa.
Este proceder sinxelo, o método científico, parece evidente e ten dados moi bos resultados. Pero sempre hai grupos que tratan de minimizar os seus resultados por intereses de todo tipo. Como mostra o “Deseño intelixente” onde xente sen preparación científica pretende impoñer un modelo da realidade baseado en conviccións e crenzas, e buscan, por un lado desacreditar o traballo da comunidade científica e por outro, darse unha pátina de ciencia. O problema e que o fan ó revés, colocan a teoría por encima das probas, xusto ó contrario do método científico, onde as probas están por encima das teorías.
A ciencia baséase no método científico e no análise rigoroso das probas. E ó que non lle guste que busque outra cousa, pero non se lle pode chamar ciencia ó que non o é, nin impoñer como saber científico o que non deixa de ser cuestión de fe.
Probablemente o que anoxe a moita xente é o ben que funciona a ciencia ben feita, pero eso non é culpa de ninguén. E o que teña algo mellor que o amose.
"Meu pai era un curioso absoluto, un activista cultural"
Desde o corazón do Fernando Esquío recordamos a este outro poeta con sabor a antigo, compilador de autores medievais, con unha exposición e recitais dos seus poemas.Ouh, bon novelista, poeta, erudito,
xentil deportista das grorias do mito
que as risas das foulas do mar de Coruxo
gobernas con vellos saberes de bruxo
e, rei da badía, novo Poseidón,
deica o vago Ponto levas teu blasón,
nas azas do vento chegou a Trasalba
túa epístola leda, estrofa bivalva,
con legrías boas, cordas de amizade
soantes cos ritmos da vella saudade
que nos cingue ós poucos bos e xenerosos...
Onte, día 5, do mes 5 ás 5 da tarde reunímonos no CFR de Ferrol 9 responsables das 13 bibliotecas escolares de Ferrolterra incluidas no PLAMBE. Realmente éramos 11, pois dúas compañeiras xustificaron a súa ausencia e prometeron non faltar á seguinte. (A inauguración da Biblioteca de Somozas é causa máis que xustificada para non vir. Están cos preparativos da celebración!!!! Dende aquí enviámoslles os nosos parabéns.)
Nesta ocasión fixo de mestre de cerimonias Antón Cortizas, en Sanxenxo foi Pilar Sampedro, así que os dous quedan nomeados "Membro Honoris Causa" do grupo Plambe-Ferrol.
Comezamos presentándonos, xa que non nos coñecíamos todos, e expoñendo o motivo que nos traía á reunión, que non era outro que "botar a andar unha nova etapa de colaboración e reflexión compartida". O traballo colaborativo, a posta en común das nosas experiencias e tamén, como non, facer terapia de grupo, que sempre ven moi ben, é causa máis que suficiente para este "mini-encontro plambeiro".Falamos do que estamos a facer, dalgúns dos nosos proxectos, fixemos terapia... e despois dunha hora longa de conversa, chegamos ás seguintes conclusións:
- Reunírmonos unha vez ao mes. A próxima reunión será o luns 2 de xuño ás 5 da tarde no CFR de Ferrol
- Reunírmonos unha tarde para irnos poñendo ao día nesto das novas tecnoloxías.
- Redacción dun escrito para enviar á Dirección Xeral, á Asesoría de Bibliotecas Escolares e ao CFR de Ferrol no que queremos reivindicar:
- A asesoría de Bibliotecas Escolares no CFR de Ferrol
- O recoñecemento da figura do/a Responsable da Biblioteca Escolar no ROC.
