Páginas

domingo, 30 de decembro de 2007

Rudyard Kipling y "Los cuentos de así fue..."


Rudyard Kipling naceu tal día coma hoxe en 1865 e entre as súas obras nos chama a atención "Os contos de así foi". A poderosa imaxinación de Kipling atrapa ao lector e sitúao ante un mundo máxico, fascinante á vez que equilibrado.
Pensando nos lectores novos, Kipling propón formas, actitudes e condutas adecuadas para desenvolverse na vida. E para que os mozos poidan integrarse nesa engrenaxe deben aprender da astucia do mariñeiro ou da que mostran o ourizo e a tartaruga; da curiosidade do fillo do elefante e, como el, deixarse aconsellar por alguén máis experimentado. E deberán fuxir da preguiza, así como da mala educación e tamén do orgullo desmedido.
Á lectura deben engadirse as ilustracións, obra do escritor, que introducen elementos e detalles que interesan vivamente á imaxinación infantil. Os seus comentarios son as respostas ás inquietudes que os nenos, os seus propios fillos e os que escoitaban estes contos, expúñanlle.

Botádelle unha ojeada ao índice:

- Así foi como á balea formóuselle a súa garganta
- Así foi como ao dromedario saíulle o seu joroba
- Así foi como ao rinoceronte formóuselle a súa pel
- Así foi como ao leopardo saíronlle as súas manchas
- O fillo do elefante
- A cantilena do vello canguro
- O principio dos armadillos
- Como se escribiu a primeira carta
- Así foi como se fixo o alfabeto
- O cangrexo que xogou co mar
- O gato que ía ao seu aire
- A bolboreta que pateou

venres, 28 de decembro de 2007

domingo, 23 de decembro de 2007

Televisión con xeito (para ver sen morrer de pena...)

Queridos amigos e amigas, por fin chegaron as vacacións de Nadal . As vacacións...máis cama, máis festa, máis televisión..., pero con xeito por favor!: A proposta de hoxe é de absoluta calidade, variada nos temas e algo máis densa en contidos que as que normalmente vos recomendo (pero como temos moito tempo libre e mellor humor nestes días, creo que poderedes gozala sen problema); o traballo da National Geographic é unha magnifica realidade para a divulgación da Ciencia, da Historia, da Antropoloxía, da Natureza, a través de publicacións impresas e audiovisuais. Pois ben, agora mesmo estanse a emitir os seus documentais simultaneamente en Localia (Sábados ás 15:30 horas) e La Sexta (Sábados e Domingos sobre as 11:30 horas). E se resulta que vos engancha, convídovos a consultarnos na Biblio, que hai moito e bó...

Adicade uns segundos a mirar as imaxes que escollín...e logo decidide se prendedes a tele.

BO NADAL E ATA A VOLTA.




xoves, 20 de decembro de 2007

Feliz Nadal, sempre con libros



No nadal, que mellor relax que ler un libro.
Aquí tedes as nosas recomendacións para este tempo.

luns, 17 de decembro de 2007

Almudena Grandes en Ferrol


O 12 de novembro fixemos unha reseña da última novela de Almudena Grandes "El corazón helado" e o último xoves nas xornada do III Curso de Narrativa Torrente Ballester organizado pola Fundación Caixa de Galicia, a autora falounos da súa actividade creadora.
Almudena Grandes comentaba que os bos libros son aqueles que cambian a vida aos autores e que afectan tamén aos lectores, e esta novela era a que máis lle cambiou a ela, pois tras seis anos de preparación, por primeira vez escribía unha historia que non era súa realmente senón patrimonio colectivo de todos os españois.
Esta novela escribiuna "non porque quixera senón porque puidera", tras investigar en todo o que se oculta tras esa memoria difusa que non queremos ou tememos recordar, escribira unha novela de seres reais, non de líderes nin heroes nin malvados, de xente corrente.
Trátase dunha novela de equilibrios: é unha novela política pero non podía ser panfletaria; é unha novela sentimental pero tiña que ser "seca", non lacrimóxena; é unha novela sobre o pasado pero sobre a súa influencia no presente...
A autora tiña un nivel de compromiso maior que no resto das outras novelas porque trátase dun tema moi sensible e delicado: é unha novela da memoria, da reconstrución sentimental do pasado no presente.
Noraboa Almudena pola túa obra e as túas verbas!

domingo, 16 de decembro de 2007

¿Teñen os animais que lavarse los dentes?


Cantas espiñas ten o ourizo? Son os porcos tan guarros? Van os corvos a por o ouro? É o lobo tan feroz? Ás luciérnagas fúndenselles os chumbos? Son aburridos os ratos grises? Aos animais dálles medo a escuridade?
Todas estas, entre outras moitas, son unhas preguntas moi difíciles ou, polo menos, si bastante comprometidas. Para atopar as respostas, o mellor é preguntar ao director dun zoológico, ou ler este libro. Cunha maxistral habilidade para transmitir e facer sinxelo o complexo, os autores responden de forma divulgativa e divertida, pero co rigor da ciencia, a todo o que suscita máis interese en relación co marabilloso mundo dos animais.
Se queres podes ler o prólogo.

sábado, 15 de decembro de 2007

Canon dixital


Cando se merca calquera soporte que sirva para almacenar información, xa sexa deuvedé, cederrón, disco duro, teléfono móbil, tarxeta dixital ou pendrive, hai que pagar un canon que vai parar fundamentalmente á Sociedade General de Autores de España, SGAE, en concepto de indemnización polos dereitos de autor. Dáse a entender que cando mercamos un soporte dixital o facemos coa intención de almacenar unha obra con dereitos de autor e que non queremos pagar eses dereitos. En resumo, considérase que todos faremos fraude cos dereitos de autor.

Este canon, que viola a presunción de inocencia, ademais é inxusto porque cando gravamos un proxecto, feito por nós, nun soporte pagamos uns dereitos que cobrará, non o autor (nós), senón unha sociedade que non tivo nada que ver coa xeración do proxecto, e que tampouco está moi claro a que o dedica. Salvo a manter unhas sedes moi “dignas” e uns soldos “acordes cos tempos que corren” a uns dirixentes que xestionan uns recursos que non xeraron.

Non se trata de ir contra os dereitos de creación, todo o mundo ten dereito a que se lle recoñeza o seu traballo de xeito digno. Pero a cuestión é poñer en valor eses dereitos, e a autoridade da SGAE é discutible, e tamén facer valer os dereitos dos consumidores que non teñen por que aceptar as arbitrariedades dun monopolio que controla eses dereitos. Por riba da SGAE e de todos nos están as institucións que marcan as regras do xogo.

Estes días, estase a debater, no senado e no parlamento, a modificación da lei que regula o canon dixital. E xogámonos moito nesta lei. É un b0 momento de informarse e ver como defenden os nosos dereitos os políticos que nos representan.

Para saber máis podes ir ós seguintes enlaces:

- Posición da SGAE

- Posición asociación internautas

- Todos contra el canon
-
Posición do PSOE
- Posición do PP
En canto a posición do BNG, busqueina na súa páxina web e na prensa pero non atopei unha postura oficial. Votaron a favor da modificación da lei que regula o canon no senado e tamén foron dos poucos que votaron en contra do canon das bibliotecas, que esa é outra. Polo que enendo que tamén se opoñen.

xoves, 13 de decembro de 2007

Televisión con xeito (para ver sen morrer de pena...)

Seguro que todos e todas temos falado máis dunha vez cos amigos dos programas que "botaban" na tele cando eramos nenos, e lembramos algún deles con nostalxia..., porque nos entretiveron e nos axudaron a medrar. E se algo é bó, por que non recuperalo e actualizalo para o disfrute de todos?
Fai trinta anos, Jacques-Yves Cousteau descubríu ao mundo o estado dos océanos. Pasou o tempo e agora é o seu fillo Jean-Michel Cousteau, xunto ao seu equipo de amantes do océano, quen mostran os lugares máis marabillosos, agochados nos fondos mariños de todo o globo terráqueo. Analizan ecosistemas que habitan nas profundidades e aportan grandes panorámicas a través dos sistemas de gravación máis modernos de alta definición. Unha mestura entre exploracións e ecoloxismo que achegan de forma espectacular lugares case inalcanzables para a maioría dos homes.

Canle: Localia

Emisión: Domingos ás 15:30 horas

Formato/Duración: Serie de documentais "La saga Cousteau: aventuras en el Océano", en capítulos dunha hora de duración. A canle emíteos dentro do seu contedor "Grandes documentales"

Por que a escollín?: Fomenta o amor pola Natureza mostrando a beleza dos Mares e as Costas, descubrindo a súa riqueza e denunciando as agresións que sofren. Prégovos que adiquedes un minuto a mirar o pase dos fotogramas que escollín, e logo dicídeme se non paga a pena respectar tanta fermosura.







mércores, 12 de decembro de 2007

O xene egoísta : as bases biolóxicas da nosa conduta Richard Dawkins


"O presente libro debese ser lido case coma se tratásese de ciencia-ficción. O seu obxectivo é apelar á imaxinación. Pero esta vez é ciencia. Somos máquinas de supervivencia, vehículos autómatas programados a cegas co fin de preservar as egoístas moléculas coñecidas co nome de xenes. Esta é unha realidade que aínda me enche de asombro. A pesar de que o sei desde fai anos, paréceme que nunca me poderei afacer totalmente á idea. Unha das miñas esperanzas é lograr certo éxito en provocar o mesmo asombro nos demais"... sigue lendo.

Así describía Richard Dawkins a súa obra en 1976, desde entón esta obra é un clásico para entender por que unha abella suicídase ao atacar a un intruso na colmea? por exemplo.

martes, 11 de decembro de 2007

Venus= Tierra + Calentamiento Global


"Venus comenzó siendo como la Tierra, posiblemente con un ambiente habitable, hace miles de millones de años, y después se tornó en lo que se observa ahora"
(Fred Taylor, Universidad de Oxford)

La información proveniente de la sonda Venus Express, de la Agencia Europea del Espacio (ESA, por sus siglas en inglés) muestra un planeta que en el pasado podría haber sido como la Tierra pero que después evolucionó de manera radicalmente distinta.

Venus sufrió un calentamiento global galopante que atrapó la radiación solar, generando temperaturas de 467 grados centígrados en la superficie.
Sigue leyendo en la BBC.Mundo

Hoy tras la entrega de los premios Nobel y el reconocimiento a Al Gore y a tantas otras personas preocupadas por el medio ambiente y nuestro futuro, sólo cabe una pregunta:
¿A qué estamos esperando?

luns, 10 de decembro de 2007

Día dos Dereitos Humáns



Os Dereitos Humanos
Os Dereitos Humanos son o conxunto de prerrogativas inherentes á natureza da persoa, cuxa realización efectiva resulta indispensábel para o desenvolvemento integral do individuo que vive nunha sociedade xuridicamente organizada. Estes dereitos, establecidos na Constitución e nas leis, deben ser recoñecidos e garantidos polo Estado. Poderiamos dicir mesmo que son aquelas esixencias que agroman da propia condición natural do home.

Cando falamos da palabra “dereito” facemos fincapé nun poder ou facultade de actuar, un permiso para obrar nun determinado sentido ou para esixir unha conducta doutro suxeito. E son chamados “humanos” porque son do home, de cada un de nós. O home é o destinatario destes dereitos. E así, reclaman recoñecemento, respecto e promoción por parte de tod@s e especialmente da autoridade. Por iso, estes dereitos son inherentes e inalienables. Os dereitos humanos son universais porque pertencen a todos os homes, a todos por igual, en todo tempo e lugar; atópanse de xeito innato ligados á natureza do home. Deben ser o piar das comunidades.

Porén, non son realmente respectados, existindo toda clase de violacións: privacións das liberdades fundamentais, torturas, imposibilidade de acceso aos servizos de saúde e auga potábel, uso de minas antipersoais, discriminación e actos terroristas que xeran catástrofes, xenocidio, nenos soldado, etc.

Ás veces, esquecémonos do realmente importante, ocupados como estamos no noso devir cotián. Son as cousas e as persoas cercanas as que realmente nos importan, as que nos fan sufrir ou aledarnos. Pero tamén sabemos que o noso oficio, o noso traballo, a nosa dedicación primeira e fundamental é formar a unha serie de persoas-proxecto, o cerne do futuro, as xeracións que poderán facer do mundo do mañá un universo máis xusto no que habitar. Somos educadores, e como tales, priorizamos tarefas como a que agora nos une. Debemos procurar que o noso alumnado reteña na súa retina e na súa memoria que días como o 25 de novembro, o 30 de xaneiro, o 8 de marzo… días coma o de hoxe existen porque hai persoas que sofren unha penuria diaria que contravén o espírito do ser humano que deberiamos abandeirar. É o noso labor tentar que eses sufrimentos non existan, que deixen de existiren eses días porque a sociedade do futuro, esa na que tanto temos nós que dicir –non o esquezamos, co noso propio exemplo- non as procura, non as necesita.

Por esta razón, aquí estamos, de novo, unidos por unha nova causa común, o Día dos Dereitos Humanos, denunciando a súa violación. Vímolo facendo dende hai tres días. Resulta, sen lugar a dúbidas, moi clarificador, que os nosos blogues estean unidos desde esas datas. Emotivo. Significativo. É o noso desexo seguir a loitar unidos. E conseguirémolo.


CARTEIS CONTRA AS VIOLACIÓNS DOS DDHH


Cazatesouros de investigación sobre os dereitos humáns


O obxectivo deste cazatesoros é que consigas investigar a fondo que son os dereitos humanos, e cales son os problemas morais máis importantes que se formulan ao seu ao redor: a súa validez universal, o problema da diversidade cultural, a posibilidade de dereitos de minorías? Non se pretende un estudo meramente histórico, senón normativo, que é precisamente onde reside a especificidad moral deste problema.

1. En que data asináronse os dereitos humanos? Cantos países subscribiron o texto?
2. Cita polo menos tres precedentes históricos dos dereitos humanos.
3. Dise que os dereitos humanos inclúen tres xeracións distintas de dereitos. cales son esas xeracións?
4. Explica polo menos dúas teorías que intentes explicar por que valen os dereitos humanos.
5. Hai algunha relación entre os dereitos humanos e os deberes? Explícao, citando a fonte da que extraíches a información.
6. Desenvolve a perspectiva que desde outras culturas diferentes á nosa manteñen respecto dos dereitos humanos.
7. Existe algunha relación entre os dereitos humanos e a ?dignidade? humana? Desenvolve a túa resposta citando ao autor ou autores nos que che fixaches.
8. Poderíase revisar ou ata modificar a declaración dos dereitos humanos? Explica, con referencia ao autor ou autores que leas, a túa opinión respecto diso.
9. Son compatibles os dereitos humanos cos dereitos de minorías culturais? Xustifica a túa resposta con alusións ao autor ou autores que leas.
10. Explica polo menos 3 feitos recentes nos que se viron ameazados os dereitos humanos
.

Recursos

Podes atopar material para respostar estas preguntas neste enlace:http://www.ai-cat.org/educadors/es/index.html
Aínda que debes buscar por toda a páxina para atopar as respostas, a maioría delas atópanse nos textos deste enlace: http://www.ai-cat.org/educadors/2/dh/index.html

Pregunta final

Agora, unha vez contestadas todas as anteriores, e tendo en conta todo o que liches, trata de responder (dun modo suficientemente argumentado, aproveitándoche do que respondiches anteriormente) á gran pregunta final:

Ata que punto representan os dereitos humanos unha moral universal?


(Vía boulesis.com O cazatesouros foi creado por Miguel Santa Olalla)

domingo, 9 de decembro de 2007

Pablo Iglesias

Pablo Iglesias foi un personaxe clave da historia de España. Naceu en Ferrol en 1850 e morreu tal día coma hoxe en Madrid no 1925. Entre os feitos máis destacados nos que participou están a fundación do PSOE, do que se escindiría tras diversos avatares o PCE, e da UGT.
En 1890 encabezou a primeira manifestación do 1 de maio en España, na que se esixía a xornada laboral de 8 horas e o cese do emprego de nenos en actividades laborais.
Foi elexido diputado, o primeiro do PSOE, en 1910 e mantivo o escano en sucesivas eleccións.
Moitas dos dereitos que hoxe nos parecen básicos foron loitados e gañados co esforzo de homes e mulleres que sacrificaron a súa vida para ofrecernos un futuro mellor.
Polo tanto, é xusto, tal día coma hoxe lembrarse dun ferrolano ilustre que loitou por un país mellor.

O mundo do cine e os Dereitos Humáns


"EL GRAN DICTADOR"
PELÍCULA INTERPRETADA POR CHARLES CHAPLIN "CHARLOT"

Discurso final de Charlot, o Charlot que, aproveitando o seu parecido físico con Hitler, se dirixe aos soldados dispostos a conquistar o mundo.
Charlot lles recorda que non hai que combater pola escravitude, que deben loitar en prol da liberdade e a xustiza, que hai lugar para a esperanza.

PODEDES FACER DESTA VIDA UNHA RADIANTE AVENTURA
PODÉIS HACER DE ESTA VIDA UNA RADIANTE AVENTURA

Realmente lo siento pero no aspiro a ser emperador. Eso no es nada para mí. No pretendo regentar, ni conquistar nada de nada. Me gustaría ayudar, en lo posible, a cristianos y judíos... negros y blancos. Todos tenemos el deseo de ayudarnos mutuamente. La gente civilizada es así. Queremos vivir de nuestra dicha mutua... no de nuestra mutua desdicha. No queremos despreciarnos y odiarnos mutuamente. En este mundo hay sitio para todos. Y la buena tierra es rica y puede garantizar la subsistencia de todos. El camino de la vida puede ser libre y magnífico, pero hemos perdido ese camino. La voracidad ha envenenado el alma de los hombres, ha rodeado el mundo con un círculo de odio y nos ha hecho entrar marcando el paso de la oca en la miseria y la sangre. Hemos mejorado la velocidad, pero somos esclavos de ella. La mecanización que trae consigo la abundancia nos ha alejado del deseo. Nuestra ciencia nos ha vuelto cínicos. Nuestra inteligencia, duros y brutales. Pensamos en exceso y no sentimos bastante. Tenemos más necesidad de espíritu humanitario que de mecanización. Necesitamos más la amabilidad y la cortesía que la inteligencia. Sin estas cualidades la vida sólo puede ser violenta y todo está perdido. La aviación y la radio nos han acercado los unos a los otros. La naturaleza misma de estos inventos requería la bondad del hombre y reclamaba una fraternidad universal para la unión de todos. En este momento, mi voz llega a miles de seres esparcidos por el mundo.
A aquéllos que puedan comprenderme les digo: No desesperéis, la desgracia que ha caído sobre nosotros no es más que el resultado de un apetito feroz de la amargura de unos hombres que temen el camino del progreso humano. El odio de los hombres pasará y los dictadores perecerán, y el poder que han usurpado al pueblo volverá al pueblo.
Soldados, no os entreguéis a esos brutos, hombres que os desprecian y os tratan como esclavos, hombres que rigen vuestras vidas, imponen vuestros actos, vuestros pensamientos: que os amaestran y os hacen ayunar, os tratan como ganado y os utilizan como carne de cañón. No os pongáis en manos de esos hombres contra natura, de esos hombres máquinas con corazones de máquinas.
¡Vosotros no sois máquinas! ¡Vosotros no sois ganado! ¡Vosotros sois hombres! ¡Vosotros lleváis el amor de la humanidad en vuestros corazones! No odiéis. Sólo los que no son amados odian. Los que no son amados y los anormales... Soldados, ¡no combatáis por la esclavitud! Combatid por la libertad.
En el capítulo diecisiete del Evangelio, según S. Lucas, está escrito:
«El Reino de Dios está en el hombre mismo». No en un solo hombre, ni en un grupo de hombres, ¡en todos los hombres! y vosotros ¡vosotros el pueblo! tenéis el poder para crear máquinas. El poder para crear felicidad. Vosotros el pueblo tenéis el poder para crear esa vida libre y espléndida... para hacer de esa vida una radiante aventura. Entonces, en nombre de la democracia, utilicemos ese poder... ¡Unámonos todos! luchemos por un mundo nuevo, un mundo limpio que ofrezca a todos la posibilidad de trabajar, que dé a la juventud un porvenir y resguarde a los ancianos de la necesidad.
Prometiendo estas cosas, gente ambiciosa se ha hecho con el poder. Pero ¡ha mentido! No han mantenido sus promesas, ¡ni las mantendrán jamás! Los dictadores se han liberado pero han domesticado al pueblo. Combatamos ahora para que se cumpla esta promesa. Combatamos por un mundo equilibrado... Un mundo de ciencia, en el que el progreso lleve a todos a la felicidad.

¡Soldados! en nombre de la democracia ¡unámonos!

sábado, 8 de decembro de 2007

O mundo das letras e os Dereitos Humanos

La Aventura Humana Osset Hernández, M.


Ed. Icaria, Barcelona, 2005.




Recompilación de trinta contos populares que corresponden a cada un dos artigos da Declaración Universal dos Dereitos Humanos de 1948. O autor quere amosar que en calquera tradición existe a lo menos un conto que é posible utilizar para transmitir os valores que enuncian os dereitos humanos polo tanto forma parte do acervo colectivo da humanidade.


Neste libro atoparedes os seguintes contos:Afgano: Hussun BanuAmazónico: La justicia de TupáÁrabe: SherezadeBereber: Un docto cadáverBretón: Cantos de bodaCastelán: BlancaflorCatalán: El conejo, el gallo, el gato, el perro y el carneroChinés: Liang Sanbo y Zhu YingtaiCongoleño: Nkolle o la aventura humanaCoreano: La liebre y el hígadoCubano: Bregantino, BregantínExipcio: El león y el gatoXitano: El origen del violínGrego: Prometeo y la caja de PandoraGuineano: El hijo del cocodriloHindú: El bueno y el maloHuichol: El diluvioIndoeuropeo: El hombre que quería robar a su compañeroIrlandés: El juicio del gatoLetón: El hombre-osoMalí: Un bastardoMasai: Los frutos del sicomoroMexicano: Xicoatl, estrella erranteNepalí: Lalari y Kusuri; Khoktschulukpa y el nacimiento de la culturaquechua: El cuento de Pedro Lachesaharaui: El honorsioux: El águila y el cazadortibetano: La hija de los dragonesvasco: Catorce... que os disfrutedes e vos aporten a súa maxia.

CITAS


"La violencia es el último recurso del incompetente". (Isaac Asimov)



"Ojo por ojo, y el mundo acabará ciego". (Gandhi)



"La violencia es el miedo a los ideales de los demás". (Gandhi)



"No hay camino para la paz, la paz es el camino". (Gandhi)

"No hay más calma que la engendrada por la razón". (Séneca)

"La verdad no está de parte de quién más grite". (Rabindranath Tagore)



"El racismo ha sido históricamente una bandera para justificar las empresas de expansión, conquista, colonización y dominación y ha marchado de la mano de la intolerancia, la injusticia y la violencia". (Rigoberta Menchú)



"Los derechos humanos son sus derechos. Tómenlos, defiéndanlos, promuévanlos, entiéndanlos e insistan en ellos. Nútranlos y enriquézcanlos... Son lo mejor de nosotros. Denles vida". (Kofi Annan)



"Toda sociedade que pretenda asegurar aos homes a liberdade, debe comezar por garantirlles a existencia". (León Blum)



"Mentres a maioría dos homes non sexa libre, non se pode concibir ao home libre". (Henri-Frédéric Amaniel)



"Descubrir aos outros é descubrir unha relación, non unha barreira". (Claude Lévy-Strauss)



"A liberdade non é máis que a oportunidade de ser mellor". (Albert Camus)









venres, 7 de decembro de 2007

O mundo da música e os Dereitos Humáns

Fíjate bien (Juanes)
Te han quitado lo que tienes
Te han robado el pan del dia
Te han sacado de tus tierras

Y no parece que termina aqui
Despojado de tu casa
vas sin rumbo a la ciudad
sos el hijo de la nada

sos la vida que se va
Son los niños son los viejos
son las madres somos todos, caminando
Y no te olvides de esto no no no
Fijate bien donde pisas
fijate cuando caminas
no vaya ser que una mina
te desbarate los pies amor

Fijate bien donde pisas
fijate cuando caminas
no vaya ser que una mina
te desbarate los pies...

Ya no se quien es el dueño
de tu vida y de la mia
solo se que hay un cuento
que no parece que termina aqui
Como dicen en los diaros

y como dicen en la tele
y como dicen en la radio
que no parece que termina aqui

son los niños son los viejos
son las madres somos todos, caminando
y no te olvides de esto no no no

Fijate bien donde pisas
fijate cuando caminas
no vaya ser que una mina
te desbarate los pies (amor/por favor/amor)

Por que ellos no van a buscarte
ellos no van a salvarte
ellos no van ellos no van no no
y tu no lo vas a creer

Where is the love (Black eyed peas)
Rosa de la paz (Amaral)
Streets of Philadelphia (Bruce Springsteen)
Black eyes, blue tears (Shania Twain)
I will survive (Gloria Gaynor)
free music

xoves, 6 de decembro de 2007

6+12+1978=Democracia

Desde a Biblioteca do IES Fernando Esquío sumámonos á celebración do aniversario da proclamación da Constitución de 1978 porque gracias a ela podemos ler todos os libros, ver todas as películas, escoitar todas as opinións e dar as nosas, en liberdade e con pleno dereito.
Porque non sempre foi así...

Web da Constitución

A Constitución na Biblioteca

mércores, 5 de decembro de 2007

Televisión con xeito (para ver sen morrer de pena...)



Ola de novo! Debe ser que teño gañas de fuxir de todo que a proposta desta semana tamén vai de programación viaxeira, eso sí, lixeira e fresquiña:

"Guías urbanas" é un amplo conxunto de guías sobre cidades do mundo, que nos achegan a lugares máxicos e cheos de encanto.
Os condutores destes documentais viaxan sós xunto ás súas videocámaras para capturar a esencia da humanidade que reside en cada recuncho do planeta. Perseguen toda a beleza fuxindo dos clixés e obsequian ao espectador máis esperto con trucos sorprendentes que fan da cidade un sitio máis accesible e fácil. Un pracer para os sentidos.


Canle: Localia

Emisión: Sábados ás 20:30 horas

Formato/duración: Serie divulgativa en capítulos monográficos sobre cidades do mundo, de 30 minutos aprox.

Por que a escollín?: Desde o principio, as miñas recomendacións buscan orientarvos hacia programas áxiles e doados de seguir, con formatos actuais e fácil dixestión, que non vos leven á tentación de cambiar de canle.

E neste caso, a saber senón vos da ideas para escoller, por exemplo, o destino desa excursión de fin de curso...




martes, 4 de decembro de 2007

Unha historia da economía pouco convencional


Diñeiro, bancos, bolsa e comercio mundial non son tan modernos como se cre. Aquel que queira entendelos debería coñecer a súa historia. Nikolaus Piper conduce ao lector por unha viaxe a través do tempo na súa Historia da Economía, desde o primeiro intercambio de obxectos no Paleolítico ata a polémica globalización dos nosos días. Piper narra, en 31 breves e comprensibles capítulos, a historia do mundo como a historia da economía; ofrece factores e cifras e presenta a "condutores" da economía como os Fugger, os Rothschild, Adam Smith e Karl Marx.
O libro dun experto e narrador, que mostra o emocionante que pode ser a historia da economía e recibiu o Premio Alemán ao Libro Xuvenil (de información).

luns, 3 de decembro de 2007

Destecendo o arco iris : ciencia, ilusión, e o desexo de asombro


É a ciencia un modo de entender o mundo que o priva de calquera sentido poético? Se esfuma todo indicio de maxia en canto o científico desentraña o funcionamento da natureza? Cando Newton, cun simple prisma, descompuxo a luz branca no espectro de cores que se oculta tras ela, desposuíu de lirismo ao arco iris, como lle recriminou Keats nun soado poema?

Desde a astronomía e a xenética ata a linguaxe e a realidade virtual, Richard Dawkins en "Destecendo o arco iris : ciencia, ilusión, e o desexo de asombro" demóstranos -e convéncenos con exemplos irreprochables- que a ciencia tamén entraña beleza; e que o descubrimento dos mecanismos que rexen os fenómenos naturais non só non destrúe a súa poesía senón que a enxalza, revelándonos aspectos sorprendentes que de ningunha outro xeito poderiamos apreciar ou imaxinar. Cun enorme caudal de citas poéticas, Destecendo o arco iris suxire que pode aprenderse moito dos poetas, que a ciencia debería saber recorrer a imaxes e metáforas inspiradoras que facilitarían unha comprensión profunda e unha investigación fértil.

sábado, 1 de decembro de 2007

SIDA


Chámome Zomokuhle Mdingwe, teño sete anos. A miña nai morreu o ano pasado e púxenme moi triste. Tiña SIDA e contaxioumo porque non sabía que o tiña e deume o peito. Agora vivo cos meus avós e curmáns. Eles me coidan.
Cada mañá, cando me levanto, tomo as píldoras. Fai un tempo que as estou tomando e me sinto máis forte. Xogo mellor á pelota e corro máis rápido. Na escola aprendo mellor. Estou contento Creo que vivirei moitos anos.
No día mundial do SIDA fun coa miña avoa a unha grande reunión. Dixéronme que estivera de pé cunha vela na man. Conteilles que tomo as pastillas tódolos días. Deume vergoña falar diante de tanta xente, pero tamén estaba orgulloso porque viñeron varios compañeiros da miña clase. Viñeron para verme falar. Paseino moi ben con eles no autobús. Cantamos todo o camiño. Creo que me queren moito.
(National Geographic, setembro 2005)
Non é máis ca un exemplo dos cuarenta millóns de afectados polo VIH no mundo, ós que hai que engadir os millóns de afectados pola enfermedade, as familias, a sociedade que perde as persoas no seu mellor momento da vida, os países, os continentes e o mundo. ¿Cantas cousas quedarán sen facer por culpa desta pandemia?

1 Diciembre: Día Mundial contra el SIDA . ¿Y tú qué haces? Asume el liderazgo


La prevalencia mundial del VIH se ha estabilizado; el sida es una de las principales causas de mortalidad en el mundo y sigue siendo la primera causa de defunción en
África.
En los 25 años transcurridos desde que se declaró el primer caso de SIDA, esta enfermedad se ha convertido en la principal causa de muerte prematura en el África subsahariana y en la cuarta causa de muerte a nivel mundial. Más de 20 millones de personas han muerto en todo el mundo desde que comenzó la epidemia, y a finales de 2004, había unos 39 millones de personas que vivían con el VIH. En los países más afectados, la epidemia del SIDA, además de provocar incalculables sufrimientos ha dado marcha atrás a los progresos de desarrollo que habían tardado décadas en conseguirse. Casi ningún país se ha librado de esta amenaza. (sigue leyendo)

Página oficial de la ONU

Campaña y vídeo de MSF

venres, 30 de novembro de 2007

Televisión con xeito (para ver sen morrer de pena...)

Toca viaxar polo mundo mundial, cada semana da man dun famosete como Santi Millán, ou Florentino Fernández, ou Wyomin, Esther Arroyo, Imanol Arias, Carolina Cerezuela, Paula Vázquez...; todos/as eles/as fan de guías para a ocasión e engaden atractivo ao que per se xa teñen os destinos propostos ( Nova York, Londres, Lisboa, Noruega, Túnez, Exipto...): Planeta Finito é unha aposta televisiva entretida e con moito humor, moi variada nos destinos e que amosa moitas realidades distintas de cada espazo que visita. Pode ser un xeito de aprender de todo un pouco sobre os lugares e as xentes... Veña!

Canle: La Sexta

Emisión: Sábados polo serán

Formato/duración: Serie divulgativa de viaxes en capítulos independentes, de 60 minutos aprox.

Por que a escollín?: Polo seu carácter informal, cómplice co espectador, o que non significa falla de rigor na visita proposta e nos coñecementos que podemos adquirir sobre o lugar. Os destinos son todos interesantísimos. En definitiva, unha visita virtual entretida e satisfactoria.

xoves, 29 de novembro de 2007

La envidia es mil veces más terrible que el hambre, porque es hambre espiritual. Miguel de Unamuno


No tengamos envidia de nadie ni de nada, tal y como decía don Miguel de Unamuno que nació tal día como hoy en 1864, sino que enriquezcamos nuestro bagaje espiritual compartiendo conocimientos. En esta época que nos ha tocado vivir en la que saber no está de moda, aprendamos de este gran profesor que no dejó en ningún momento de su vida de darle vueltas a las ideas.
Disfrutemos con este fragmento de Niebla:

"El amor precede al conocimiento, y este mata a aquel. Nihil volitum quin praecognitum, me enseñó el padre Zaramillo, pero yo he llegado a la conclusión contraria y es que nihil cognitum quin praevolitum. Conocer es perdonar, dicen. No, perdonar es conocer. Primero el amor, el conocimiento después. Pero ¿cómo no vi que me daba mate al descubierto? Y para amar algo, ¿qué basta? ¡Vislumbrarlo! El vislumbre; he aquí la intuición amorosa, el vislumbre en la niebla. Luego viene el precisarse, la visión perfecta, el resolverse la niebla en gotas de agua o en granizo, o en nieve, o en piedra. La ciencia es una pedrea. ¡No, no, niebla, niebla! ¡Quién fuera águila para pasearse por los senos de las nubes! Y ver al sol a través de ellas, como lumbre nebulosa también."

mércores, 28 de novembro de 2007

Agochado no andel: ¡Maldito D.N.I.!


Ás veces cando revisamos os andeis, colocando os libros atopamos títulos que nos chaman a atención, libros que nos estaban esperando, obras nas que non repararamos, e tras ler a primeira páxina, non podemos evitalo e levámonolo para casa.
Que marabilla eses encontros inesperados!
Nesta ocasión tratabase de ¡Maldito DNI! de Pepe Carballude, unha historia tenra cun final insospeitado.
Se che apetece le a primeira páxina.

domingo, 25 de novembro de 2007

Lope de Vega



Siempre que citamos sus obras recordamos Fuente Ovejuna, El caballero de Olmedo, EL perro del hortelano, El alcalde de Zalamea... y nos olvidamos de su poesía.
Hoy precisamente en esta fecha tan señalada de lucha contra la violencia doméstica, se conmemora el nacimiento de Félix Lope de Vega y Carpio quien reconocía los derechos de los ciudadanos en sus obras de teatro y también supo ensalzar el amor como en este soneto.

Ya no quiera más bien que sólo amaros,
ni más vida, Lucinda, que ofreceros
la que me dais, cuando merezco veros,
ni ver más luz que vuestros ojos claros.

Para vivir me basta desearos,
para ser venturoso, conoceros,
para admirar el mundo, engrandeceros,
y para ser Eróstrato, abrasaros,

La pluma y lengua, respondiendo a coros,
quieren al cielo espléndido subiros,
donde están los espíritus más puros;

que entre tales riquezas y tesoros,
mis lágrimas, mis versos, mis suspiros,
de olvido y tiempo vivirán seguros.

Violencia doméstica: unha tarefa a evitar por todos

Este vídeo ten moito que leer.

venres, 23 de novembro de 2007

Televisión con xeito (para ver sen morrer de pena...)

Que tal parroquia!
Estaba desexando que chegara este momento... para poñervos verdes!. Porque a verde é a cor preferida deste produto televisivo que vos presento hoxe: os animais abandoados, o consumismo insostible, a contaminación acústica e lumínica, a agricultura ecolóxica, as mareas negras, a seca..., e tamén os problemas do porco ibérico ou as sustancias nocivas que comemos... son exemplos do abano de asuntos que nos achega esta proposta sobre a nosa relación co medio ambiente. "El escarabajo verde" leva dez anos en emisión porque é bó; explica e implica e faino en media hora, nos espazos e cos protagonistas; nada de plató, nada de disertacións científicas...Contan o que hai e punto.
Eu daríalle unha oportunidade...

Canle: TVE. La 2
Emisión: Domingos ás 12:00 horas
Formato/duración: Divulgativo sobre o terreo, en capítulos independentes de 30 minutos.
Por que a escollín?: Porque ten a duración axeitada para achegarnos ao asunto sen cansar, e nolo conta con espontaneidade e naturalidade; resulta un formato moi fresco

Ana Mª Matute: Novo Premio Nacional das Letras


Fai un par de anos a Fundación Caixa de Galicia nunhas xornadas literarias trouxo a Ferrol a Ana Mª Matute. A sala quedou pequena enseguida e gardábase un silencio espectral cando esta maga das palabras deunos unha clase maxistral de humanidade e sinxeleza.
Contounos que seguía escribindo porque "aínda non atopara o seu sitio no mundo" que non se sentía capaz de criticar ningunha obra porque "calquera obra que consigua espertar a imaxinación no lector é unha boa obra", e o mellor programa de fomento da lectura "está na casa, na lectura embelesada duns pais aos seus fillos".
Parabén Ana Mª.
Entrevista
Páxina oficial da autora.
É curioso pero no noso boletín de novembro reseñabamos a infancia de Jordi Sierra i Fabra e o seu afán de superación desde neno... a que non sabedes en que coincide con Ana Mª?

xoves, 22 de novembro de 2007

Otra manera de recordar la tabla periódica



Para todos los que como Loles llevamos sin verla desde hace muuuuuuucho tiempo.

mércores, 21 de novembro de 2007

Fernando Fernán Gómez


Entrañable cascarrabias, gran xenio, figura do cine español, traballador infatigable, intuitivo actor, director de garra, columnista ocurrente, brillante dramaturgo, escritor....todo isto era, e moito máis, este gran personaxe. Recordarémolo en moitas das súas películas e nos seus escritos pero eu recordareino por enriba de todo en "A lingua das bolboretas", no seu papel de amable e tenro mestre que todos tivemos algunha vez.
Galería de imaxes

Mendelejev e os elementos

No século XIX moitos químicos decatáronse de que as propiedades químicas dos elementos se repetían e que había unha certa periodicidade, pero a ordenación dos elementos resistíase unha e outra vez ata que un home de grande capacidade, despois de moitas horas de estudio, deu unha solución, e propuxo en 1869 o Sistema Periódico dos Elementos Químicos, Dimitri Mendelejev.
Á dereita tedes un dos primeiros modelos, no parece gran cousa, ¿non si? Pero foi un avance brutal. O mérito estivo non so en ordenar os elementos coñecidos, ademais o seu sistema descubriu erros nas medidas de masas atómicas, facilitou o descubrimento de novos elementos e foi flexible para incorporar un grupo novo de elementos químicos, os gases nobres (descoñecidos en 1869). Tan bo foi que o Sistema Periódico segue usándose actualmente e polo de agora, aínda que con algúns erros, segue sendo a mellor clasificación dos elementos.

Ademais, Mendeleiev fixo traballos notables en química e escribiu un libro de química considerado en Rusia o mellor texto de química do século XX.

Como reflexión final gustaríame destacar que a idea da periodicidade xa estaba presente, pero unha idea boa precisa ir acompañada de moito traballo para dar o seu froito. A construción do Sistema Periódico está salpicada de ideas boas, triadas de Dobereiner e octavas de Newlands e a Táboa de Lothar Meyer, que foron inferiores ó Sistema Periódico de Medeleiev porque os seus autores nin as documentaron tanto nin foron tan exhaustivos como Mendeleiev. Outro xenio, Edison, dixo "O
xenio é un por cento de inspiración e un noventa e nove por ciento transpiración" e Mendeleiev foi un bo exemplo das dúas cousas.

martes, 20 de novembro de 2007

Día universal dos dereitos dos nen@s.



En 1956, a Asemblea Xeral de Nacións Unidas recomendou que se instituíse en todos os países un Día Universal do Neno, que se consagraría á fraternidade e á comprensión entre os nenos e as nenas do mundo enteiro e destinaríase a actividades propias para promover o benestar dos nenos do mundo.
O 20 de novembro conmemórase a data en que a Asemblea Xeral aprobou a Declaración sobre os Dereitos do Neno en 1959 e a Convención sobre os Dereitos do Neno en 1989. Por iso, o 20 de novembro pasou a ser o Día Universal dos Nenos e as Nenas.

E tí qúe sabes dos teus dereitos?
Enrédate con Unicef e non os deixes pasar.

luns, 19 de novembro de 2007

As mazás do saber




Algunhas das preguntas que adoitamos facernos de cando en vez nunha colección amena.

sábado, 17 de novembro de 2007

Auguste Rodin


No aniversario de Auguste Rodin recordámolo cunha das súas máis famosas esculturas O Bico.
Esta escultura denominouse en principio "Francesca dá Rimini", nome dun dos personaxes do Inferno de Dante, que se namorou do irmán do seu marido, Paolo, á súa vez casado. Namorados mentres lían xuntos a historia de Lanzarote e Xenebra, foron descubertos e asasinados polo marido de Francesca. No Bico pode verse o libro na man de Paolo. Cando os críticos de arte viron a escultura en 1887, suxeriron o título menos específico do Bico (Lle Baiser) en lugar do de Francesca dá Rimini.

Hoxe podemos entrar no seu museo on-line

venres, 16 de novembro de 2007

Televisión con xeito (para ver sen morrer de pena)

Queridos e queridas, de novo con vós para suxerirvos emisións televisivas sen efectos secundarios indesexables.Nesta ocasión quixera chamar a vosa atención sobre un programa moi movido e xa veterán, que tanto se nos presenta desde un río africano como desde o Himalaia, desde o xeo antártico ou unha cova submariña:
"Al filo de lo imposible" é aventura en estado puro, auténtica, sen poses; os protagonistas son de verdade, non de deseño ou vestidos para a ocasión. Os riscos e as dificultades que vemos e narran son reais, e as súas fazañas sobrepasan o traballo televisivo e convértensen as máis das veces en verdadeiros fitos deportivos.

Al filo... é deporte, xeografía, camaradería, nun envoltorio de factura perfecta, con imaxes espectaculares e abraiantes. Queda dito.



Canle: TVE. La 2

Emisión: Domingos ás 22:00 horas

Duración e formato: Serie en capítulos normalmente individuais, de pouco máis de media hora, con voz en off do narrador mentres vemos o desenvolvemento real da aventura, sen dramatización.

Por que o recomendo?: Porque non se fai pesada, promociona o deporte de aventura feito con seriedade e ten unha calidade de imaxe e unhas historias espectaculares.


xoves, 15 de novembro de 2007

San Alberto Magno

Houbo unha época en que non se facía esa distinción entre "Ciencias" e "Letras" e nas universidades a formación era universal. Un dos máximos exponentes desa formación completa foi San Alberto Magno.

Nado no 1206 no seno dunha noble familia. Formouse e impartíu clase en importantes universidades europeas. Tomou o hábito dos dominicos e foi obispo de Ratisbona. Pero ademais foi un experto naturalista, gran pensador e fixo moitas investigacións en Botánica, Zooloxía, Química, Arqueoloxía, Filosofía e Teoloxía.

Na igrexa católica a súa festa é o 15 de novembro e é o patrón dos estudiantes de ciencias naturais.

Os seus traballos traducindo e comentando a Aristóteles formaron parte da base sobre a que se edificou a Ciencia da que hoxe disfrutamos. A roupa que levamos, os vehículos que acortan as distancias, os trebellos que nos permiten comunicarnos... son heredeiros directos de San Alberto Magno.

Así que hoxe, os estudiantes de ciencia estamos de celebración.

¡Felicidades!

mércores, 14 de novembro de 2007

O neno do pixama de raias


"O neno do pixama de raias" vén precedido por un gran éxito en Irlanda e polo aviso da súa tradución a dúas decenas de idiomas.
Conta a experiencia de Bruno, un neno de nove anos fillo dun oficial nazi, que é destinado a un campo de concentración.
O libro xoga coa contraposición entre a realidade sórdida e a mirada inxenua dun neno. Nesta fricción, dáse un proceso de aprendizaxe da traxedia dirixido principalmente ó propio lector.
En definitiva, unha boa narración, construída con delicadeza e recomendable para lectores desde a puberdade.

Se queres ler as dúas primeiras páxinas entra aquí ou na nosa seción de novidades de Outubro.

martes, 13 de novembro de 2007

Cinco anos logo da traxedia sen fin



Mércores 13 de novembro: Un petroleiro con bandeira de Bahamas lanza un S.O.S a 50 quilómetros de Fisterra.
Ninguén o sabía entón, pero comezaba a maior catástrofe ecolóxica da historia de Galicia

E a historia se repite