En El corazón en braille Victor vive cos sentimentos a flor de pel. Artesán das palabras, é un apaixonado do rock. Gústalle, ademais, incharse de gominolas co seu mellor amigo, e divírtelle esconder o papel hixiénico do baño das mozas. O colexio sempre foi para el como facer "salto desde pontes" pero sen corda. Ata que un día, Marie-José, que padece unha enfermidade dexenerativa, irrompe na súa vida. Ela é un auténtico cerebrito; el, algo vago e mal estudante. Ela quere disimular a súa enfermidade ata conseguir o seu soño: entrar nunha das mellores escolas de música; el necesita orde na súa vida. Cando se atopan, un universo totalmente novo ábrese ante eles.
Se che fai rir, é normal. Tamén, se che fai chorar. O libro que inspirou unha das películas europeas máis taquilleras do ano.
A nena que Peter Pan levou a Nunca xamais para que contase contos aos nenos perdidos chamábase Wendy, e o mozo que protagoniza esta historia é Víctor. Os dous teñen en común o seu desexo de compracer aos demais ata o punto de que se esquecen un pouco deles mesmos. Pero a diferenza de Wendy, que se lamentaba de non ser capaz de evitar crecer e de asumir responsabilidades, Víctor pon todo o seu empeño neste proceso e enfróntase a todo tipo de riscos... Seguir lendo a recensión na Revista Babar.
Ningún comentario :
Publicar un comentario