Últimas Novas

Boletín de lecturas e cine para a PAZ

Pola Paz VIII

Existe, por desgraza, unha ampla mostra de conflitos armados onde constatar os diferentes graos de sufrimento e degradación do ser humano que toda guerra implica. Algúns, aparentemente esquecidos, deixaron, non obstante, feridas mal cicatrizadas e dispostas a reabrirse en calquera momento.Outros, case descoñecidos no imperdoablemente descoñecido continente africano, están xa perdidos sen remedio sexa cal sexa o resultado final da contenda.Tamén os hai cotiáns, perniciosos, que abandonan os primeiros titulares pero deixan rastros atrofiados, convertidos en xordas ladaíñas onde a traxedia individual de cada morte se dilúe en cifras carentes de sentido.
Sendo conscientes desta situación, no Día Internacional da Paz, eliximos a guerra de Iraq como símbolo do engano, a barbarie e a loucura que toda guerra implica.
Neste documento utilizamos unha breve selección de textos de poetas árabes representativos da desolación dun pobo ante a traxedia colectiva que asola moitos dos seus países. Tamén incluímos algunhas citas contra a guerra de varios pensadores e escritores da nosa cultura occidental..

Oiamos as súas voces porque temos o convencemento de que só escoitando persoas sosegadas e respectuosas de calquera cultura os seres humanos teremos unha mínima posibilidade de futuro. Este é o espírito que alenta o presente documento que forma parte da iniciativa colectiva das Bibliotecas Escolares Galegas non Día Internacional da Paz, por un mundo mellor e máis xusto.

Os materiais gráficos deste documento proceden das seguintes fontes
Iraq War Paintings Gerard Laing
Carteles contra una guerra – Signos por la paz (James Mann, Ed. Gustavo Gili)
Lions Clubs International Peace Poster Contest

Traballo colaborativo dos Blogues das Bibliotecas Escolares en prol da PAZ

Pola Paz VII

Mañá é o Día da Paz. Desde hai días as bibliotecas escolares galegas colaboramos pola primacía desta, tentamos lembrar á sociedade que é a palabra a que debe vencer sobre as armas, esas palabras que voan nos libros, nos poemas, que se transmiten polo diálogo e non polas armas. Cremos que é o Amor quen debe vencer ao egoísmo, a non-violencia debe vencer á violencia e a PAZ á guerra.

Sétimo traballo colaborativo dos Blogues das Bibliotecas Escolares Galegas en prol da PAZ

Pola Paz VI

Falamos de guerras, falamos de paz. Falamos dos nosos desexos dun mundo mellor. Fermoso sería que as armas fosen xoguetes que nunca servisen para matar. Conseguilo é o noso obxectivo.

Empeñados como estamos, proclamamos cada día

NON ÁS GUERRAS

Sexto traballo colaborativo dos Blogues das Bibliotecas Escolares Galegas en prol da PAZ

"Viaxar é como ler e ler é viaxar coa imaxinación. Cando viaxas desprázasche en tres dimensións; cando les, en moitas máis"

Contan que, máis aló dos Montes de Xeo, máis aló da Cidade de Cristal, habita a Emperatriz nun cegador palacio....

Así comeza "A Emperatriz dos Etéreos",a última obra dunha das nosas escritoras xuvenís favoritas, Laura Gallego. A historia dunha viaxe e unha procura desesperada, que levará ao seu protagonista moito máis lonxe do que xamais soñara.

Bipa non cre nos contos de fadas. Non lle interesa o que poida haber máis aló das Covas onde habita a súa xente. Pero cando o seu amigo Aer, fascinado pola lenda da mítica Emperatriz, parte nunha viaxe cara a unha morte segura, Bipa irá buscalo, arriscando a súa propia vida nun mundo de xeo bañado pola luz da estrela azul, perseguindo algo que pode non ser máis que unha quimera. Existe de verdade o Reino Etéreo? Existe algo máis alá da confortable seguridade das Cuevas? Ou, pola contra, non hai máis que frío, morte e escuridade?

Se queres ler o primeiro capítulo aquí telo, e si queres podes visitar a súa web.

Santo Tomás, quero consenso.

Estou vendo un programa da sexta "Que treinta años no es nada" que fala do que fixemos os españois nesta última etapa da nosa historia. Todos os que saen salientan a importancia do que se fixo e de como todos, de dereitas e de esquerdas, de fora e de dentro e do norte e do sur nos dotamos dunha Constitución que posibilitou o período de paz e prosperidade do que hoxe disfrutamos. E moitos a comparan coas constitucións que unha metade de España facía contra a outra metade, que cambiaban segundo o facían as circunstancias, e así nos lucíu o pelo, con douscentos anos de guerras in-civís.
Somos prósperos pero o noso sistema educativo é deficiente, como nos recordan os sucesivos Informes Pisa. Pero nos seguimos igual, cada partido político implanta o seu sistema educativo. Cando cambia o goberno, cambia a lei. De feito Rajoy xa dixo que respetaría todas as leis do actual goberno, salvo a de educación. As discusións fanse sobre a relixión, si ou non, e sobre a conveniencia da Educación para a ciudadanía e distráennos, enchen páxinas e páxinas de xornais e cubren horas de radio e televisión. Non digo que tales debates non sexan importantes, pero o fundamental, dotarnos dunha lei estable que permita ó alumnado e ós seus pais decidir con coñecemento de causa sobre o seu futuro e facilite o traballo ó profesorado non se fai. E non vexo aires de cambio. Por eso, nun día como hoxe, festividade de Sto. Tomás de Aquino, patrón do ensino, pido humildemente ós nosos gobernantes, presentes e futuros, que, por favor, fagan unha lei de educación de consenso. Se teñen dúbidas de cómo se fai que repasen o proceso constitucional.
E, se mo permitides, gustaríame invitarvos a que pidades ó Santo Tomas, ó goberno, ó voso partido político de cabeceira, ó voso sindicato ou a que consideredes oportuno unha lei de educación de consenso.
Unha lei non soluciona os problemas, pero axuda a facelo. A Constitución non mellorou por sí soa as cousas, pero dotounos dun marco estable no que poder desenvolvernos. Pois eu pido o mesmo para a educación.
Espero as vosas ideas para convencer ós gobernantes da necesidade dun novo consenso.

Pola Paz V

A violencia nas súas diferentes formas, como manifestación do despropósito, é un dos aspectos máis notables na obra de Goya. Foron precisamente os sucesos acontecidos durante a Guerra de Independencia (1808-1814) os que deron lugar a que Goya efectuase unha reflexión enormemente crítica e innovadora sobre a guerra, sobre as súas causas, brutais manifestacións e consecuencias.

(...) Francisco de Goya, escéptico ante as xustificacións da guerra, lonxe de apoiar coa súa obra os postulados ideolóxicos dalgún dos bandos contendentes, mostra o rostro máis escuro e abxecto da guerra, o dos mortos e os seus asasinos, o dos indefensos e os seus prepotentes violadores, o dos que padecen e os dos que gozan co padecemento alleo.

(...) A sensibilidade de Goya ante estes acontecementos produciu non só a súa mellor serie de estampas, senón un monumental berro contra a violencia nas súas diferentes formas, que non recoñece xustificación ningunha, e que grazas ao maxistral do seu tratamento técnico, formal e conceptual permite ao espectador comtemplar imaxes inherentes a toda guerra.

(...) As obras de Goya de contido bélico non mostran aos heroes militares ou populares que loitaron contra os franceses, de todos coñecidos grazas ás publicacións e ás galerías de retratos gravados amplamente difundidos na España do seu tempo. Nin tan sequera preséntannos feitos concretos acaecidos en lugares determinados. Pola contra Goya móstranos, partindo de acontecementos reais, a esencia dos mesmos, a representación universal do heroísmo, a brutalidade, a fame, a deseperación, a destrución, pero sobre todo a morte. E todo iso protagonizado polo pobo anónimo, verdadeira vítima da guerra.

José Manuel Mantilla. El libro de Los Desastres de la Guerra. Francisco de Goya. Madrid, 2007, Arlanza Ediciones.

Nota: Os títulos dos gravados reproducen a ortografia orixinal de Goya
Quinto traballo colaborativo dos Blogues das Bibliotecas Escolares en prol da PAZ

Torrente Ballester

Hoxe cúmprense nove anos dende o pasamento de Gonzalo Torrente Ballester, nado en Serantes-Ferrol no 1907. A súa vida resume o que foi a España do século XX. Entre outras cousas foi profesor de instituto baixo un réxime que non tiña moito aprecio polos profesionais do ensino e llelo facía saber con salarios de fame e, por se fora pouco, escribía obras que tiñan que pasar pola censura e despois venderse nun país onde as canles de distribución prácticamente no existían.
Pero non se rendeu, tivo unha vida plena e publicou moitas obras que pasaron á historia da literatura. Entre elas poderíamos destacar La saga/fuga de JB, Crónica del rey pasmado, Los gozos y las sombras, La muerte del decano, Don Juan e Filomeno, a mi pesar, que foi Premio Planeta.
Na biblioteca podes atopar boa parte da súa obra e fixéronse películas e series de televisión sobre obras súas: Cronica del rey pasmado e Los gozos y las sombras, grande éxito de audiencia na televisión.
Coa chegada da democracia chegoulle o recoñecemento masivo, e foi Premio Príncipe de Asturias das Letras e Premio Cervantes, os dous recoñecementos máis importantes que pode ter un escritor en lingua española.
Podedes atopar información sobre él na wikipedia, ten páxina web oficial e o resultado da búsqueda en google rende case catrocentos mil enlaces.
Sirva este post para recordar a un ferrolán que a min, e a moita xente, nos fixo pasar moi bos ratos e nos serve de inspiración.

Pola Paz IV

Violencia é que ainda no século XXI, os dereitos das nenas e nenos de todo o mundo seguen sen respectarse.

Pois ben, queremos achegarvos un poema de Xosé María Álvarez Blázquez, escritor que vai ser homenaxeado no Dia das Letras Galegas deste ano e que pouco a pouco iremos coñecendo ao longo do curso.

Fálanos duns nenos que teñen que vivir na rúa, da esmola da xente, e como ata a algunha xente lle chega a parecer normal esta situación tan inxusta.

Non é certo que os nenos teñan fame
Non pode ser.
Ben o sabedes todos
os que andades no mundo atafegados
á percura do pan dos vosos fillos.
Ises outros que vedes pola rúa
pedindo esmola,
non teñen fame, non, porque daquela
vos teríades morto de vergonza.
E ben vos vexo andar nos vosos
coches ou nos tranvías, a berrar de cousas
estranas: -¡viva, beba, baba, buba¡-
sen reparar naquil esfarrapado
que coa moura mauciña está petando
na porta de ferro.
Por iso penso que non é verdade
o que algún caviloso di dos nenos
que andan así petando pola vida.
-¡Non, home, non!- lle dixen a un
de aqueles
-A xente pasa leda......¡Fora boa
que andivesen a rirse dos seus crimes!.

Xosé María Álvarez Blázquez
(Tui 1915-1985)


Cuarto traballo colaborativo dos Blogues das Bibliotecas Escolares en prol da PAZ

Televisión con xeito (para ver sen morrer de pena...)

Ola meus! Agora de grande doume conta do burro que son en cuestións de Ciencias; sempre as vin como unha complicación para a cabeza, e as gañas de saber desaparecían coas dificultades para comprender... A culpa sobre todo foi miña, pero home, as cousas ben explicadas tamén se collen con outro cariño, verdade?

Pois mirade que atopei a solución, aos meus anos!: Chámase Tres14 e o emiten en La 2 de TVE os domingos ás 19:30 horas. É un programa de Ciencia para todos os públicos, un programa de preguntas que todos nos facemos e que responde de xeito sinxelo; quere devolvernos o pracer por entender o que nos rodea... Entrevistas con divulgadores/as científicos/as, experimentos, Cine e Ciencia, visitas a museos, xacementos ou talleres de planchas de surf, e respostas a curiosidades como por que a gripe prefire o inverno ou se é perigoso o microondas, son seccións fixas deste produto innovador.

Información e entretemento, ou Ciencia divertida. Iso é Tres14, un programa moi noviño pero ben prometedor. Mirade un anaquiño no video que vos propoño...

El templo de las mil puertas

Siempre es agradable conocer el nacimiento de una revista dedicada a la literatura, y con más razón si esta se dirige al público juvenil, para que después salgan informes PISA y otras estadísticas comentando lo poco que leen nuestros jóvenes!

Hoy sugerimos "El templo de las mil puertas", una revista on-line en la que encontramos entrevistas a los autores de culto como Stephanie Meyers o Laura Gallego, noticias literarias, críticas y reseñas no sólo de novelas sino de cómics, manga, incluso en el primer número piden colaboración de jóvenes lectores.
La presentación es original pues movemos las páginas como si de una revista convencional se tratara, así que...
Animaos y sed vosotros también críticos literarios!

Podemos leer el primer número.

Pola Paz III

Seguindo co noso traballo en prol dun mundo mellor no que o diálogo impere sobre o armamento, hoxe achegámosvos tres propostas musicais aínda quentiñas: toda unha proposta de karaoke pacífico para reflexionar.

Solo le pido a Dios:




Blowing in the wind:




Rosa de la Paz:

OLPC

One Laptop per Child. un laptop por neno, é una iniciativa promovida por Nicholas Negroponte, co fin de promover unha educación moderna nos países que por dificultades, fundamentalmente económicas, sería inviable. O obxectivo da súa organización é fabricar un ordenador portátil por 100 dólares coa potencia e conectividade suficiente para acadar unha formación completa, tanto no seu sentido tradicional como nas novas tecnoloxías da información e comunicación.

Polo de agora os modelos presentados non acadaron ese prezo e non se pode atopar no mercado, pero a idea que sexan directamente distribuídos ás escolas a través de iniciativas gubernamentais.

Pero xa se acadaron cousas. Primeiro, s ordenadores portátiles están baixando de prezo, en segundo lugar chamou a atención do mundo sobre a educación nos países subdesenrolados e, por último, intensificou aínda máis o debate sobre o papel que as novas tecnoloxías da información e da comunicación xogan na educación.

Para saber máis podedes ír o enlace: http://www.laptop.org/faq.es.html

A min, particularmente, da iniciativa gústanme vairas cousas como son, un ordenador por neno, un ordenador potente, útil e novo e un ensino de calidade para todos. Non se trata de dar caridade, senón xustiza.

En calquera caso, a mín gustaríame ter un.

Pola Paz II

Dentro desta rede colaborativa e no noso empeño por reflexionar sobre a importancia da non violencia, aportamos hoxe o vídeo "Poemas pola Paz", unha marabillosa iniciativa que se produciu na vila de Guernica 70 anos despois de ser arrasada polas bombas en 1937, e que nesta ocasión sería bombardeada por poemas: converter a dor en arte, cambiar bombas por poesía, solucionar os conflitos con palabras.

Iniciativas tan marabillosas como esta deberían espallarse e facer posible que os únicos bombardeos que houber polo mundo foran de poemas.

“A poesía é unha arma cargada de futuro” Gabriel Celaya

Departamento de francés

Desde o departamento de francés invítannos a visionar as seguintes películas:

Cyrano de Bergerac, 3 solteros y un biberón, La cena de los idiotas, Indochina, El pacto de los lobos, Kiriku y la bruja, Una película hablada, Asterix le Gaulois y El húsar en el tejado.

¡La realidad supera siempre la ficción!: El señor de la guerra

“Se calcula que en el mundo hay un arma por cada doce personas. La pregunta es ¿cómo se arman las otras once?” Con esa frase comienza El señor de la guerra. Y esa frase define por completo al personaje que interpreta Nicolas Cage.
Su director Andrew Niccol explicaba que está basada en la realidad, de hecho tardó tiempo en encontrar financiación para hacer la película por las ampollas que levantaba: “Casi todos los acontecimientos de la película tienen un precedente real: helicópteros militares fueron vendidos como helicópteros de salvamento, traficantes de armas cambiaron los nombres y registros de sus barcos en alta mar, un conocido traficante de armas fue liberado de una cárcel americana en extrañas circunstancias, los hechos del saqueo de los arsenales militares soviéticos tras el derrumbamiento de la U.R.S.S., todo eso es cierto”.
Esta es una de esas películas que todos deberíamos ver y asumir el mensaje que transmite como propio.
Ya está en la biblioteca y si podeis verla en nuestra sección de cine con el trailer, crítica y muchas cosas más.

Pola Paz I

Os blogues das bibliotecas escolares galegas, unha vez máis, unímonos na loita do dereito primordial de todo ser humano: a convivencia pacífica. Porque sabemos que a base de toda coexistencia é o entendemento, o diálogo, o feito de saber abrir os nosos ollos e os nosos oídos para escoitar e entender, desexamos elevar as nosas voces como unha soa, un só berro unido por unha soa palabra, a palabra máis fermosa que debe reinar as nosas existencias: PAZ.
E para reclamala, para pedir aos gobernos que senten a dialogar, para pedir a todo home e muller que habite sobre a face da terra que sexa quen de trocar puños e fusís por verbas e entendemento, por conmiseración e diálogo, por amizade e respecto, é polo que estamos aquí.

Dende hoxe até o día 30, lembrarémosvos que podemos vivir en paz, que só hai que crer nela, confiar nela, traballar por ela. O noso labor primordial é e será sempre ensinar respecto, democracia e educación. O noso labor é axudar unha mellor sociedade do futuro .

Rubén Darío

18 de enero de 1867 nace Rubén Darío, poeta y escritor nicaragüense. Desempeñó corresponsalías de diarios y empleos diplomáticos en El salvador, Chile, Argentina, España, Estados Unidos y Francia. Entre sus obras se destacan Cantos de vida y esperanza y Prosas profanas. Encarna el movimiento modernista en América Latina. Su obra se caracterizó por la renovación del lenguaje poético, por las innovaciones temáticas, el esteticismo y el exotismo.

Yo persigo una forma que no encuentra mi estilo,
botón de pensamiento que busca ser la rosa;
se anuncia con un beso que en mis labios se posa
el abrazo imposible de la Venus de Milo.

Adornan verdes palmas el blanco peristilo;
los astros me han predicho la visión de la Diosa;
y en mi alma reposa la luz como reposa
el ave de la luna sobre un lago tranquilo.

Y no hallo sino la palabra que huye,
la iniciación melódica que de la flauta fluye
y la barca del sueño que en el espacio boga;

y bajo la ventana de mi Bella-Durmiente,
el sollozo continuo del chorro de la fuente
y el cuello del gran cisne blanco que me interroga.

¿Cuánto sabes de este autor y su obra? Prueba este Trivial.

Escucha uno de sus poemas:

Televisión con xeito (para ver sen morrer de pena...)

Queridos lectores, a proposta de hoxe está case de estrea, porque comezou a súa emisión o pasado mes de decembro, pero polo que levo visto e investigado é prometedora: Desafío extremo combina amor pola natureza e deporte de aventura da man de Jesús Calleja. O formato desta serie, o xeito de contar, nos fai de contado partícipes das expedicións; é verdadeiramente fresca e dinámica, moi entretida. Por iso anímovos a darlle unha oportunidade os Sábados ás 21:30 horas en Cuatro

¿Nucleares?

¿Nucleares? Non grazas. Este era o lema dos grupos ecoloxistas no último terzo do pasado século. O problema nuclear, residuos e armamento, era un tema candente tratado continuamente nos medios de comunicación. Sen embargo hai tempo que deixou de ser un tema central nos xornais.

As causas son variadas, pero algo está a cambiar. Estes días o Reino Unido aprobou a construción de novas centrais nucleares (ver o artigo de EL PAIS ou de La Voz de Galicia) e a maioría dos países están revisando o seu programa nuclear. Doutra banda, a voracidade enerxética do mundo segue aumentando, co que o prezos da enerxía manteñen unha subida constante. E sectores da sociedade que hai décadas clamaban contra a enerxía nuclear permanecen calados, preocupados polo cambio climático, debido, segundo nos din ó uso dos combustibles fósiles.

Cada vez máis teño a impresión de que estes debates están provocados, ou cando menos fomentados, por intereses económicos que baixo paraugas de ecoloxismo, progresismo, ou “vai ti saber”-ismo crean polémicas estériles, pero que as decisións están xa tomadas. O que se coñece como cortinas de fume. Pero hai unha cousa clara, e é que un pobo informado e decidido pode facer cambiar as cousas. Invítovos a ler varios textos sobre a radioactividade:

¿Es realmente peligrosa la radioactivad? Texto de divulgación científica onde se explica de xeito sinxelo a radioactividade.

¿Está usted de broma, Sr. Feynman? Xa falei deste libro nun post. Feynman, Premio Nobel de Física, traballou no Proxecto Manhatan, no que se fabricou a primeira bomba atómica e conta episodios da súa vida dun xeito moi divertido.

Quarks, chiflados y el cosmos. Onde se explican as teorías actuais sobre a materia.

O que teño claro é que dalgún xeito, esta febre consumista ten que frear. Máis que nada porque só temos un planeta.

Saúdos

Posdata, en contra do que moita xente pensa, incluídos moitos periodistas, o fume branco que sae das chemineas grosas e baixas é vapor de auga. As que contaminan son outras chemineas, ou outros materiais que non se ven.

Ramón J. Sender

Hoxe é o aniversario da morte de Ramón J. Sender, unha das figuras máis prolíficas da narrativa española do século XX. Autor de máis de cen títulos, Sender deixou en cada un deles a pegada da súa desbordante personalidade. Na biblioteca podemos atopar: Imán,Crónica del alba,na súa versión escrita e no cine, e Requiem por un campesino español. Se queres podes ler un fragmento desta última

Agochado no andel: Os nenos numerados

Ás veces imaxinámonos que as traxedias e historias fantásticas que lemos suceden lonxe da nosa comunidade, cidade, país ou mundo, de feito están ambientadas noutros lugares. Pero moitas veces esas traxedias non están tan lonxe. Quizais nos pomos unha venda nos ollos,miramos para outro lado e non vemos o que nos rodea.
Juan Farias relata en Os nenos numerados non unha historia de reclusión nun campo de concentración nazi, ou un campo de traballo en Siberia, senón a vida duns adolescentes, e o seu mundo limitar ás paredes dun reformatorio tan próximo como o de Palavea na Coruña.Tan cerca e sen embargo tan lonxe.
Se queres podes ler a primeira páxina desta novela que xa recomendamos no boletín do nadal.

El libro bajado del cielo

Velaquí a historia do Corán, e do nacemento do Islam, escrita por un dos maiores expertos italianos en cultura islámica Ahmad Vincenzo. Unha historia coa fluidez dunha novela occidental e os contidos da sabedoría oriental contada tanto para 'nós' como para aqueles que, entre nós, representan a 'outra' cultura. Un libro para saber máis sobre o Islam e o Corán e para combater a desconfianza e o medo neste tempo de tantos movementos e manifestacións fanático-relixiosas.
Zayd, personaxe histórico real, ten 8 anos e vive no gran oasis de Yathrib. Cando comeza este relato non imaxina que pronto será testemuña e protagonista de acontecementos que marcarán unha nova era... Fuxindo da Meca perseguido polos idólatras, está a piques de chegar a Yathrib un profeta, Muhammad (Mahoma): a forza das súas palabras e a intensidade da súa fe son xa lendarias.
A Zayd correspóndelle unha tarefa moi especial nesta historia: transcribir as palabras reveladas ao Profeta no Corán: O libro baixado do ceo.
Un libro ante todo sacro, a raíz do cal nacerá e desenvolverase toda unha civilización e unha nova forma de saber que se converterá no modelo das universidades do mundo antigo.

Televisión con xeito (para ver sen morrer de pena...)

Ola queridos e queridas, de novo con vós logo da enchenta de turróns, langostinos, luces, panxoliñas, troula e regalos... Feliz ano para todos-as.

Hoxe vou recomendarvos un programa de viaxes excelente, un modelo que imitan moitos pero que dificilmente é superable pola forma de contar tan amena e divertida dos presentadores-as, en especial Ian Wright. Sí, as Guías Pilot son unha pasada para disfrutar dunha horiña de televisión con xeito, coñecendo lugares do mundo e rindo coas ocurrencias dos viaxeiros-as que nos guían.

Achegádevos a este inmellorable produto dunha hora aproximada de duración os venres ás 15:45 en La 2 de TVE.

E como exemplo, mirade o seguinte video...

Bienvenida Wikilengua!

La Wikilengua es un sitio abierto y participativo sobre las dudas prácticas del castellano y un medio para reflejar la diversidad de una lengua hablada por cientos de millones de personas.
Mediante seis categorías navegamos por el mundo de las dudas: Gramática, Ortografía, Nombres Propios, Léxico, Diseño y El mundo de la lengua.
La consulta del sitio es libre y gratuita. No es necesario registrarse para entrar, hacer observaciones o propuestas en las páginas de comentarios.
Resulta interesante la sección de novedades y el enlace Fundéu en el que se transita por un curioso Vademecum, Citas y refranes...
Pero si hay alguna duda entremos en: Cómo funciona.
Enhorabuena a todos los que amamos las lenguas y que esta iniciativa sirva para 'compartir' el conocimiento sobre un patrimonio común de muchos millones de personas en más de veinte países.

e-books

Parece que el equilibrio entre los amantes de la lectura y los amantes de la naturaleza está asegurado: la tala forestal para la empresa bibliográfica tiene una fecha de caducidad.
Cada vez más empresas de nuevas tecnologías se centran en el desarrollo del libro electrónico, incluso las españolas.Estos nuevos gadgets incluyen la posibilidad de escuchar música, tienen una memoria ampliable, pesan poco y en un futuro no muy lejano un precio asequible.
Mientras tanto seguiremos disfrutando del sonido y olor de las hojas de los libros mientras leemos.

Stephen Hawking

Buscando información para o artigo anterior atopei que tal día coma hoxe naceu Stephen Hawking. É un dos físicos máis importantes do século XX e foi un dos primeiros en investigar e formular teorías sobre os buratos negros. A súa obra científica é extensa e ten publicado varios libros, algún deles foi un gran éxito de ventas, como "Breve historia del tiempo".
Pero, aínda que o seu traballo é notable, eu aínda admiro máis a súa capacidade de superación e como se enfrentou a unha enfermedade devastadora, que non lle impedíu ter unha carreira profesional plena e unha vida persoal como a de calquera, cos seus erros e acertos. Como di un coñecido slogan, nada é imposible.
E, para envexa de moitos, foi protagonista dun capítulo dos Simpson. ¿alguén da máis?

Burato negro

Nas páxinas de ciencia dos xornais aparecen estes días novas sobre un burato negro que está devorando unha galaxia próxima. Para tranquilizarnos dín que está moi lonxe de nos e que non corremos perigo. Menos mal.
Un burato negro, resumindo, é un astro que ten unha masa moi grande concentrada nun volume moi pequeno. A súa gravidade é tan forte que non deixa escapar nin a luz. Pero, se non o podemos ver porque non deixa escapar a luz, ¿como sabemos que está? Como na ciencia a fe non está moi ben vista e empéñanse en buscar probas, atoparon probas da súa existencia. Pero eso é outra historia. Para saber máis, podes visitar cosmopedia.
Como vedes, a pesar de que case non vemos o ceo pola contaminación lumínica, o espacio exterior segue a fascinarnos e, dende sempre fixo que nos formulásemos preguntas transcendentes sobre nós, o que somos e sobre o noso destino.
Observade o ceo, é fantástico e gratis. E ó mellor pode ser o inicio dunha formidable carreira como investigador. Nunca se sabe.

Novas películas

O último trimestre do ano saínte o Equipo de Normalización Lingüística do noso centro adquiriu un lote de películas e documentais moi interesantes que xa temos á vosa disposición.
Se visitades na nosa carteleira ou nos enlaces que seguen podedes ver os seus argumentos e algunha información de interese.
Mar adentro; Romasanta, a caza da besta; Gisaku; As encrobas. A ceo aberto; Sara; La casa de mi abuela; O soño dunha noite de San Xoán; Lena; Blanca Madison; Galego; A lei da fronteira; O agasallo de Silvia; O camiño de Santiago: a orixe; e Divertimento que se rodou no Jofre de Ferrol antes da súa restauración.

Un día de cólera

Este año se celebra el bicentenario del levantamiento e inicio de la Guerra de la Independencia Española y Arturo Pérez Reverte con Un día de cólera devuelve a la vida a los protagonistas de la jornada que cambió la historia de un país.
«Este relato no es ficción ni libro de Historia. Tampoco tiene un protagonista concreto, pues fueron innumerables los hombres y mujeres envueltos en los sucesos del 2 de mayo de 1808 en Madrid. Héroes y cobardes, víctimas y verdugos, la Historia retuvo los nombres de buena parte de ellos: las relaciones de muertos y heridos, los informes militares, las memorias escritas por actores principales o secundarios de la tragedia, aportan datos rigurosos para el historiador y ponen límites a la imaginación del novelista.
Cuantas personas y lugares aparecen aquí son auténticos, así como los sucesos narrados y muchas de las palabras que se pronuncian. El autor se limita a reunir, en una historia colectiva, medio millar de pequeñas y oscuras historias particulares registradas en archivos y libros.»
Podemos leer el primer capítulo

William Faulkner

William Faulkner