xoves, 18 de decembro de 2008

ABRINDO LIBROS

Para os/as que preferides relatos curtos, dúas historias que namoran, do escritor que todos lemos e admiramos: A. Fdez.PAZ.


“Un radiante silencio” é o primeiro relato do libro O único que queda é o amor.- Nunha libraría Sara irá seguindo a Rapunzel, Kafka, J.A.Valente, Neruda, P.Auster,… soñando…

“O Libro das Infinitas Historias” pecha a súa obra Contos por palabras.- Lembranzas, en busca dun exemplar máxico, onde o lector/a podía intervir no destino dos protagonistas. Como Mariña!

mércores, 17 de decembro de 2008

luns, 15 de decembro de 2008

Virginia Woolf I


Todos os anos entorno ao día do libro, se celebran as Xornadas Literarias do concello de Neda. No próximo ano a autora seleccionada é Virginia Woolf, escritora británica que non necesita presentación e da que vos deixo salienta no blog English is all around. Non obstante para aqueles que non vos apeteza ler as súas obras en inglés déixovos un exemplar de Mrs Dalloway para ir facendo boca nestas datas que temos máis tempo para gozar da lectura.

venres, 12 de decembro de 2008

Tempo de ESTRELAS


Cobertor de Estrelas conta os problemas vividos polos nenos abandonados que viven nas rúas brasileiras, cativos que perderon os vínculos familiares e que pasan a infancia con outros nenos, durmindo na rúa, brincando e roubando e tentando defenderse de todo tipo de violencia. Está escrito baixo a óptica dun menino da rúa que quere aprender a escribir; ten a ilusión de que así pode saír do mundo da pobreza e da violencia no que se atopa.

RICARDO LÍSIAS interpón a grande capacidade humana do protagonista para, cos seus xogos e soños, buscar a forma liberadora da cultura, do traballo e do amor.
Unha edición belamente ilustrada pola artista galega Itziar Ezquieta.

Así comeza: " Despois de apañar garabullos e agochalos detrás dunha árbore, o menino foi buscar pedras: as grandes fan de autobuses e as pequenas, de coches. Nos buses, os homes van traballar mentres as mulleres quedan na casa preparando o xantar; e os cativos, á escola, aprender unha chea de cousas, como as letras pintadas no edificio grande preto da igrexa. Nos coches van todos, grandes e pequenos: hoxe é día de pasear polo parque."


Lendo, ves mellor o mundo, enténdelo máis e MELLOR!!

xoves, 11 de decembro de 2008

Números pares, impares e idiotas...

Estos días mercamos a Historia de aquí de Forges e preparando un artigo sobre este e outras novidades de Mafalda atopeime coa historia dos números árabes de Juan José Millás e Antonio Fraguas "Forges" grazas a Marina da biblioteca do IES de Arzúa. Leede a historia e pensade...a que vos soa???
"Europa era un lugar sin números, aunque con muchas letras. Sus habitantes no sabían cuantas, puesto que carecían de números para contarlas. Tampoco sabían el número de piernas ni de ojos, ni de brazos, ni de dedos que tenían. En las escuelas, cuando los profesores preguntaban a los niños cuántos dedos tenían, ellos decían:
-Varios.
-¿Y cuántos dientes?
-Varios.
¿Y cuántos ojos teneis en el pecho?
-Ninguno.
Sólo sabían decir "varios" y "ninguno". Hacían preguntas absurdas, como las de los ojos o los pelos, para dar la impresión de que sabían contar.
Cuando las madres mandaban a sus hijos a la tienda para hacer recados, si ellos preguntaban cuántas patatas o magdalenas debían comprar, las madres decían:
-Varias.
-¿Y cuántos pulmones de acero?
-Ninguno.
La gente no cumplían años, sin varios años, o ningún siglo. Si en las entrevistas de trabajo te preguntaban cuántos años tenías, la contestación correcta era:
-Varios
-¿Y siglos?
-Ninguno.
Los sabios dijeron a las autoridades que no se podía continuar así, porque para entender la realidad es preciso contarla, o numerarla. Entonces inventaron los números romanos que están hechos de letras mayúsculas. Así la I quería decir uno; la V, cinco; la X diez; la L, cincuenta y la M mil. No es que fuera fácil contar y numerar con números romanos, pero eran mejor que nada.
-Yo tento XXX años.
-Yo quiero V kilos de patatas.
-Pedro me ha quitado VI cromos.
-A mi hijo le han salido XV granos en la cara.
Entre tanto, había en África unos números árabes muy fáciles de entender y muy prácticos para contar y para numerar las cosas, que al enterarse de las dificultades europeas decidieron emigrar en busca de un trabajo aritmético digno. La mayoría de ellos viajaron, por falta de medios, apiñados en pequeñas embarcaciones, llamadas pateras, que con frecuencia naufragaban antes de alcanzar la costa, condenando a los números y númeras árabes a perecer en medio de horribles sufrimientos. Algunas de estas númeras estaban embarazadas y sus hijos jamás verían la luz. Los que lograban alcanzar la costa taenían que huír de los números romanos, que les llamaban extranjeros o moros, despectivamente y los perseguían con leyes y palos. Pero los números árabes estaban convencidos de que eran más útiles que los números romanos y no dejaban de llegar en busca de una vida mejor para si mismos y para sus descendientes.
La población, al ver que era tan fácil contar o numerar con ellos las cosas, empezó a usarlos sin importarle lo que dijeran las leyes.
-Hijo vete a la tienda y compra dos botellas de leche y 3 barras de pan.
-Mi padre ha cumplido 42 años.
-El día tiene 24 horas y el año 365 días.
-Me debes 7 cromos.
-Pues yo tengo 2 ojos en la cara.
Los números romanos comprendieron que su tiempo había pasado y negociaron ser utilizados para la base de los monumentos, donde llevan una vida muy feliz y son muy respetados.
Hoy la mayoría de la gente no sabe que los números que utiliza son árabes. A nadie en su sano juicio se le ocurriría no usarlos porque son extranjeros. Aunque la pregunta correcta es: ¿son de verdad extranjeros? ¿Qué rayos significa ser extranjero?"

... Del libro números pares, impares e idiotas...


Grazas Marina.

sábado, 6 de decembro de 2008

CANADÁ: impactando aos rapaces/as

Baixo o lema “Cando non lemos, a imaxinación desaparece”, esta campaña tan sorprendente presenta a diversos personaxes de contos infantís deambulando agonizantes polos espazos dun hospital, para expresar que se os nenos e nenas deixan de ler eles morrerán. Así, podemos ver á Cincenta turrando do goteiro polos corredores , a Peter Pan en cadeira de rodas na soidade do seu cuarto ou a Carapuchiña na sala de urxencias.

Grazas, Brétemas.



[Adicado a Pilar]

xoves, 4 de decembro de 2008

Francisco X. FERNÁNDEZ NAVAL

Chisco” Fdez. Naval, poeta e escritor noso, é unha persoa moi accesible, aínda que non estea moito no ámbito mediático.
Na vosa Biblioteca contades con obras súas:
Sombras no labirinto
Historias roubadas
Tempo de crepúsculo
O bosque das Antas
No corazón da fraga
.- Bonito libro que agrada aos rapaces/as de 1º e 2º/ E.S.O.
Tamén escribiu as Historias de Suso Espada.
Proba con algún dos que están caladiños nos andeis, ábreo e faino “falar”.

Tiven sorte cando puiden compartir, a través da A.E.L.G., un dos seus Obradoiros Literarios e sei que tampouco os alumnos/as esquecen a súa sensibilidade.

mércores, 3 de decembro de 2008

AZUR y ASMAR


Azur é loiro e ten os ollos azuis. Asmar é moreno e ten os ollos negros.
De pequenos quérense e pelexan coma irmáns.
De maiores, atópanse para ser rivais en busca do mesmo obxectivo: liberar, conquistar e namorar á fada dos DJINNS.

Unha fermosa película que están a ver os alumnos e alumnas de ESO-1º e que comentarán coas súas titoras.

Do xenial Michel Ocelot !

luns, 1 de decembro de 2008

Asume el liderazgo

Los jovenes de hoy no han vivido un mundo sin SIDA.
A ellos corresponde el 45% de las nuevas infecciones. Actualmente hay 5.5 millones de jóvenes que viven con el virus.
Con nuestro futuro en juego, los jóvenes deben situarse en el centro de la respuesta.
Los líderes del mundo han prometido acceso mundial a la prevención, los
tratamientos, atención y apoyo relacionados con el VIH para el año 2010.
Ahora más que nunca, es crucial capacitar a los jóvenes para que asuman el liderazgo para que esa promesa pase a ser una realidad.

Paremos el SIDA, Mantengamos la promesa.